Αγαμέμνονας
Πρόκειται για τον βασιλιά των Μυκηνών και τον αρχηγό των Ελλήνων κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου. Οι ηγετικές του ικανότητες ήταν ισάξιες με τον εγωισμό του, γεγονός που ενόχλησε τον Αχιλλέα όταν ο Αγαμέμνονας έκλεψε την πολεμική του λεία, τη Βρισηίδα. Μετά τον δεκαετή πόλεμο, ο βασιλιάς δολοφονήθηκε από την ζηλόφθονη Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της, Αίγισθο, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου όπου γιόρταζε την επιστροφή του. Είναι αξιοσημείωτο ότι διάσημη χρυσή Μάσκα του Αγαμέμνονα που βρέθηκε στις Μυκήνες, χρονολογείται τέσσερις αιώνες πριν από την εποχή που υποτίθεται ότι έλαβε χώρα ο Τρωικός Πόλεμος.
Άδης
Ήταν το όνομα του Κάτω Κόσμου, αλλά και του θεού που τον κυβερνούσε. Ήταν αδελφός του Δία και του Ποσειδώνα, και απήγαγε την Περσεφόνη, ξεγελώντας την με ένα ρόδι. Ωστόσο, αναγκάστηκε να την αφήνει να μένει στον Πάνω Κόσμο για το μισό χρόνου. Συχνά απεικονίζεται κρατώντας το ‘Κέρας της Αμαλθείας’ (σύμβολο της ζωής που προέρχεται από το έδαφος), ένα σκήπτρο ή οδηγώντας ένα άρμα που το σέρνουν μαύρα άλογα. Ο Άδης, ως τόπος, δεν θεωρείται απαραίτητα χώρος κακουχιών, αλλά ως η τελευταία κατοικία της ψυχής. Ωστόσο, οι πολύ κακοί άνθρωποι παραδίδονταν από τις Ερινύες στο χαμηλότερο επίπεδο - τον Τάρταρο - όπου υπέφεραν αιώνια βασανιστήρια.
Άδωνης
Ο αναπάντεχα όμορφος νέος τον οποίο ερωτεύτηκε η Αφροδίτη. Η θεά τον κράτησε ασφαλή σε ένα σεντούκι το οποίο φύλαγε η Περσεφόνη, αλλά και εκείνη τον ερωτεύτηκε και αρνήθηκε να τον επιστρέψει. Τότε ο Δίας επενέβη και αποφάσισε ότι ο Άδωνης θα περνούσε τέσσερις μήνες το χρόνο με καθεμία από τις δύο θεές. Βρήκε τραγικό θάνατο σε κυνηγετικό δυστύχημα και μεταμορφώθηκε σε ένα λουλούδι χωρίς άρωμα. Ο Άδωνης ενδεχομένως να αντιπροσώπευε ταυτόχρονα τη γονιμότητα και την ακαρπία του εδάφους.
Αθηνά
Η παρθένα θεά της σοφίας, του πολέμου και των τεχνών, ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία και η πολιούχος θεά των Αθηνών, με τον Παρθενώνα να είναι αφιερωμένος σε εκείνη. Στην τέχνη, η Αθηνά συχνά απεικονίζεται να φορά πανοπλία και κράνος το οποίο είναι ανασηκωμένο προς τα πίσω στο κεφάλι της, όπως αναπαρίσταται στις αθηναϊκές ασημένιες δραχμές.
Απόλλωνας
Ο γοητευτικός και όμορφος γιός του Δία και της Λητούς επρόκειτο για το θεό της ίασης και των καλών τεχνών. Ήταν ο δίδυμος αδελφός της Αρτέμιδος, ενώ διάσημοι απόγονοι του αποτελούν ο Ορφέας και ο Ασκληπιός. Συχνά απεικονίζεται να κρατά λύρα και ήταν εξαιρετικά δημοφιλής, με πολλούς ναούς και ιερά αφιερωμένα σε εκείνον, τα πιο γνωστά στη Δήλο και τους Δελφούς, όπου βρισκόταν το μαντείο του.
Αράχνη
Επρόκειτο για μια ταλαντούχα υφάντρα από τη Λυδία, η οποία προκάλεσε την Αθηνά σε έναν διαγωνισμού υφαντικής. Παρόλο που η Αράχνη κατάφερε να δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό ύφασμα, η Αθηνά έχασε την ψυχραιμία της και το κατέστρεψε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η κοπέλα να κρεμαστεί από ντροπή, και η θεά την μεταμόρφωσε σε αράχνη ώστε να συνεχίσει να υφαίνει για πάντα.
Αργοναύτες
Ήταν μια ομάδα ηρώων που έπλευσαν με το πλοίο Αργώ συντρόφευσαν τον Ιάσονα στην περιπέτειά του να αποκτήσει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Μέλη της ομάδας ήταν ο Ηρακλής, ο Θησέας, οι Διόσκουροι, η Αταλάντη, ο Ορφέας, και ο Μελέαγρος.
Άργος ο Πανόπτης
Επρόκειτο για ένα τέρας με εκατό μάτια και αβέβαιη καταγωγή, το οποίο όρισε η Ήρα να φυλάει την Ιώ. Ωστόσο, το πλάσμα δεν μπόρεσε να 'δει' το τέλος του, το οποίο ήρθε από τα χέρια του Ερμή.
Άρης
Ήταν ο μη αρεστός και ταραχοποιός θεός του πολέμου, με οξύθυμο χαρακτήρα και ατέλειωτη δίψα για πόλεμο. Όμορφος και γενναίος, γιος του Δία και της Ήρας, παρόλο που έφερε την καταστροφή όπου πήγαινε, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στη πολεμόχαρη Σπάρτη. Τα παιδιά του ήταν ο Φόβος και ο Δείμος (Τρόμος), που τον συνόδευαν συχνά στο πεδίο της μάχης.
Αριάδνη
Ήταν η κόρη του Βασιλιά Μίνωα της Κρήτης, που βοήθησε τον Θησέα να δραπετεύσει από τον λαβύρινθο με τον Μινώταυρο δίνοντάς του ένα κουβάρι νήμα ώστε να βρει ξανά την είσοδο. Η βοήθεια που προσέφερε δεν ανταμείφθηκε και σύντομα εγκαταλείφθηκε στη Νάξο όπου ο Διόνυσος την πήρε μαζί του και την έκανε σύντροφό του.
Άρτεμις
Ήταν η θεά του κυνηγιού, της γονιμότητας, των άγριων ζώων, και του τοκετού. ήταν η κόρη του Δία και της Λητούς, και δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα. Είναι γνωστό ότι προτίμησε ζωή αφιερωμένη στο κυνήγι αντί για έναν έγγαμο βίο, και είχε αφιερωθεί σε εκείνη ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου σε εκείνη, ο ναός στην Έφεσο.
Ασκληπιός
Ο θεός της ιατρικής έμαθε τις ικανότητές του από τον πατέρα του, Απόλλωνα, και τις μετέδωσε σε εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Ιπποκράτης. Οι ιατρικές του ικανότητες ήταν τόσο αποτελεσματικές που ο Δίας τον σκότωσε με ένα κεραυνό, διότι απείλησε τη θνητότητα της ανθρωπότητας. Το ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο ήταν διάσημο σε όλο τον αρχαίο κόσμο και συχνά απεικονίζεται να κρατά το ραβδί του (βακτηρία) γύρω από το οποίο ήταν τυλιγμένο ένα ιερό φίδι.
Αταλάντη
Η ηρωίδα κυνηγός συνόδευσε τον Μελέαγρο στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Άλλα της κατορθώματα περιλαμβάνουν την εξόντωση δύο Κενταύρων και τη νίκη της απέναντι στον Πηλέα στην πάλη. Αν και για πολύ καιρό ήταν παρθένα, δέχτηκε να παντρευτεί μόνο τον άντρα που θα κατάφερνε να την νικήσει στον αγώνα δρόμου. Ο Ιππομένης κέρδισε το χέρι της, ρίχνοντας μήλα στον δρόμο για να αποσπάσει την προσοχή της. Ωστόσο ο γάμος τους ήταν σύντομος, διότι μετά από μια συνεύρεση σε ναό του Δία, ο θεός τους τιμώρησε, μεταμορφώνοντάς τους σε λιοντάρια.
Άτλας
Ο άτυχος Τιτάνας καταδικάστηκε να κουβαλά τον Ουράνιο θόλο ως τιμωρία από τον Δία επειδή ηγήθηκε των Τιτάνων ενάντια στους Ολύμπιους θεούς σε μία αποτυχημένη απόπειρα να κυριεύσουν το σύμπαν. Ήταν ο πατέρας πολλών αστεριών, συμπεριλαμβανομένων των Πλειάδων, και ο βασιλιάς της Πλατωνικής Ατλαντίδας.
Αυγή (ή Ηώς)
Η φτερωτή κόρη του Υπερίωνα και της Θείας οδηγούσε ένα άρμα με δύο άλογα στον ουρανό κάθε πρωί. Είχε ιδιαίτερη προτίμηση στους όμορφους άντρες. Ανάλογα με την εκδοχή του μύθου, η Αυγή ερωτεύτηκε Κέφαλο ή Ωρίωνα, που ήταν κυνηγοί, και τον Τρώα πρίγκιπα Τιθωνό. Για τον τελευταίο μάλιστα, ζήτησε από τον Δία το δώρο της αθανασίας, αλλά παρέλειψε να ζητήσει και την αιώνια νεότητα, με αποτέλεσμα ο καημένος να γεράσει και τελικά να κλειστεί σε ένα δωμάτιο σαν ένα απλό ‘ενθύμιο’. Ήταν η μητέρα του Μέμνονα.
Αφροδίτη
Η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, και του πάθους. Οι ψίθυροι της μπορούσαν να τρελάνουν τόσο τους θνητούς όσο και τους θεούς. Λατρευόταν ιδιαίτερα στην Κύπρο, όπου πίστευαν ότι αναδύθηκε από τον αφρό της θάλασσας, στο σημείο όπου ο Κρόνος πέταξε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, του Ουρανού. Πρόκειται για την απρόθυμη σύζυγο του Ήφαιστου, και μάλιστα είχε διάσημες ερωτικές περιπέτειες με τον Άρη, τον Ερμή και τον Διόνυσο.
Αχιλλέας
Ο ήρωας του Τρωικού Πολέμου, αρχηγός των Μυρμιδόνων, φονέας του Έκτορα και ο μεγαλύτερος πολεμιστής των Ελλήνων, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος όταν ο Πάρης έριξε ένα βέλος καθοδηγούμενο από τον Απόλλωνα, που τον χτύπησε στο μοναδικό ευάλωτο σημείο του, τη φτέρνα.
Βελλερεφόντης
Ο γιος του Ποσειδώνα ανατέθηκε από τον Βασιλιά Ιοβάτη της Λυκίας να σκοτώσει τη Χίμαιρα. Το τέρας αυτό, με σώμα λιονταριού, ουρά φιδιού και κεφάλι κατσίκας που ξεπετάγεται από την πλάτη του, εξολοθρεύτηκε από τον ήρωα, ο οποίος πέταξε πάνω στο φτερωτό του άλογο, τον Πήγασο.
Γαία
Αποτελούσε την αρχέγονη θεά της γης. Μαζί με τον Τάρταρο γέννησε το τέρας Τυφώνα. Στη τέχνη, η Γαία συχνά απεικονίζεται να παραδίδει τον νεογνό Εριχθόνιο (μετέπειτα ήρωα της Αθήνας) στην Αθηνά.
Γανυμήδης
Ο όμορφος Τρώας πρίγκιπας έκλεψε την προσοχή του Δία, ο οποίος τον μετέφερε (είτε μέσω του αετού του) στον Όλυμπο, όπου έγινε ο οινοχόος των θεών.
Γίγαντες
Δημιουργήθηκαν από τη γη και το αίμα της Γαίας ή του Ουρανού, ήταν ανυπότακτα και εξαιρετικά ισχυρά πλάσματα που πολέμησαν τους Ολύμπιους θεούς, αλλά νικήθηκαν όταν οι τελευταίοι έλαβαν βοήθεια από τον Ηρακλή. Αυτή η μάχη, γνωστή ως Γιγαντομαχία, αποτέλεσε δημοφιλές θέμα στον γλυπτό διάκοσμο των ελληνικών ναών. Μεταξύ των Γιγάντων, οι πιο γνωστοί είναι οι Παλλάς, Αλκυονεύς, Πορφυρίων, Πολυβώτης, Εφιάλτης, Ιππόλυτος, Εγκέλαδος και Εύρυτος. Όλοι οι Γίγαντες είχαν άσχημη κατάληξη, καθώς είτε σκοτώθηκαν είτε φυλακίστηκαν κάτω από τα ηφαίστεια της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Γοργόνες
Οι τρεις τρομακτικές αδελφές – η Μέδουσα, η Σθενώ και η Ευρυάλη – είχαν βλέμμα που μπορούσε να μετατρέψει όσους τις κοίταζαν σε πέτρα. Στην Αρχαϊκή τέχνη, απεικονίζονται με κοφτερά δόντια και ρέουσες κώμες από φίδια, ενώ σε μεταγενέστερες περιόδους εμφανίζονται ως όμορφες γυναίκες. Συχνά απαντώνται σε αετώματα ναών, ασπίδες και πανοπλίες.
Γραίες
Οι τρεις αδερφές μοιράζονταν μεταξύ τους ένα δόντι και ένα μάτι. Ο ήρωας Περσέας τις επισκέφθηκε για να ρωτήσει σχετικά με την τοποθεσία της Μέδουσας και έλαβε την απάντησή τους κλέβοντας το μάτι τους. Ήταν κόρες του Φόρκυ και της Κητούς, και ονομάζονται Πεμφρηδώ, Ενυώ και Δεινώ.
Δαίδαλος
Ήταν δεξιοτέχνης τεχνίτης ο οποίος σχεδίασε τον λαβύρινθο του Μινώταυρου στην Κνωσό, και την ξύλινη αγελάδα για τη γυναίκα του Μίνωα, Πασιφάη, ώστε να προσελκύσει τον ταύρο που είχε ερωτευτεί. Κατασκεύασε, επίσης, διάφορους άλλους αυτόματους μηχανισμούς. Ήταν ο πατέρας του άτυχου Ίκαρου.
Δαναΐδες
Ήταν οι 50 κόρες του Δαναού που, αποφεύγοντας τον γάμο με τους 50 γιους του Αιγύπτου, έφυγαν με τον πατέρα τους στην Άργος. Ωστόσο, οι κοπέλες καταδιώχθηκαν και, τη νύχτα του γάμου τους, ο Δαναός τις πρόσταξε να σκοτώσουν τους 50 άνδρες. Μόνο μία κοπέλα, η Υπερμνήστρα, δεν υπάκουσε και ίδρυσε τη δυναστεία των Αργείων. Ως τιμωρία για την αποτρόπαια πράξη (τουλάχιστον σύμφωνα με τη Ρωμαϊκή μυθολογία), οι Δαναΐδες έπρεπε να γεμίσουν μια μεγάλη λεκάνη με νερό στον Άδη. Κάτι που ήταν μια ατέρμονη ανάθεση, μιας και η λεκάνη είχε τρύπες.
Δήμητρα
Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, ήταν η θεά της γονιμότητας και της γεωργίας. Κατάφερε να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση της κόρης της, Περσεφόνη, από τον Άδη και οι δυο τους αποτελούσαν το κύριο ενδιαφέρον των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Στην τέχνη, η Δήμητρα παρουσιάζεται να κρατάει ένα πυρσό, ένα σκήπτρο ή ένα κοτσάνι σιταριού.
Δίας (ή Ζευς)
Ο βασιλιάς των Ολυμπίων θεών και γιος του Κρόνου και της Ρέας, ανατράφηκε στο όρος Δίκτη της Κρήτης από τη Γαία. Ανέτρεψε τον πατέρα του και, νικώντας τόσο τους Τιτάνες όσο και τους Γίγαντες, και ανέλαβε την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του σύμπαντος. Ήταν παντρεμένος με τη Ήρα, αλλά ήταν διάσημος για τις πολλές του ερωμένες, θεές και θνητές, με τις οποίες απέκτησε πολλά παιδιά, όπως την Αθηνά, τον Άρη, τον Απόλλωνα, τον Ηρακλή και τον Περσέα. Είχε ένα μαντείο στη Δωδώνη, ένα άγαλμα στην Ολυμπία (ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου) και οι Ολυμπιακοί Αγώνες διοργανώνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του. Αναγνωρίζεται στην τέχνη από τον κεραυνό του.
Διόνυσος
Το ‘ατίθασο αγόρι’ του Ολύμπου ήταν ο θεός του κρασιού, της διασκέδασης, και του θεάτρου. Ήταν γιος του Δία και της Σεμέλη, μπορούσε να ανατρέψει τις καλύτερες προθέσεις θεών και ανθρώπων με το κρασί του και συχνά απεικονίζεται με την ταραχώδη συνοδεία του από Σάτυρους, Νύμφες και Μαινάδες.
Εκάτη
Η θεά του φεγγαριού έχει συνδεθεί με τη μαγεία, τα μάγια, τις εισόδους, και τα πλάσματα της νύχτας – ιδίως με τα σκυλιά και τα φαντάσματα. Ο Ησίοδος την αναφέρει ως κόρη του Πέρση και της Αστερίας. Συχνά απεικονίζεται με τρία πρόσωπα, που συμβολίζουν το ρόλο της ως προστάτιδα των διασταυρώσεων.
Έκτορας
Ήταν ο σοφός και ευγενής γιος του Πριάμου, του βασιλιά της Τροίας. Αν και υπήρξε ο μεγάλος ήρωας της πόλης, τελικά έπεσε θύμα του Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου. Επειδή ο Έκτορας είχε σκοτώσει τον Πάτροκλο, ο Αχιλλέας, σε ένδειξη εκδίκησης, έδεσε πίσω από το άρμα του το νεκρό του σώμα και το έσυρε γύρω από τα τείχη της πόλης. Ο Πρίαμος κατάφερε να πείσει τον Αχιλλέα να του επιστρέψει το σώμα του γιου του, και η κηδεία του Έκτορα έκλεισε την πλοκή της Ιλιάδας.
Ερατώ
Ήταν η Μούσα του τραγουδιού.
Ερινύες
Αυτά τα φτερωτά πλάσματα, γεννημένα από το αίμα του Ουρανού, τιμωρούσαν τους κακούς σκορπώντας αρρώστιες και τρέλα. Ήταν κόρες της Γαίας και του Ουρανού, και προστάτευαν, μάλιστα, τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας.
Ερμής
Ο κήρυκας και αγγελιοφόρος των θεών και ήταν ο ίδιος θεός του εμπορίου, του πλούτου, της τύχης, των γλωσσών, των κλεφτών, και των ταξιδιών. Γιος του Δία και της Μαίας (κόρης του Άτλαντα), ο Ερμής είχε παιχνιδιάρικη διάθεση. Ωστόσο είχε έναν σοβαρό ρόλο ως οδηγός των ψυχών προς τον ποταμό Στυξ. Ήταν ο προστάτης του σπιτιού, ενώ απεικονίζεται συχνά να φορά φτερωτά σανδάλια ή καπέλο και να κρατάει ραβδί ή κηρύκειο.
Έρωτας
Ο αιώνια νέος και, συνάμα, ο αρχέγονος θεός της ερωτικού πόθου, προκαλούσε ακαταμάχητα συναισθήματα και άγρια ένστικτα σε όποιον χτυπούσε με τα βέλη του. Βοηθός της Αφροδίτης, ήταν ο προστάτης της ομοφυλοφιλικής αγάπης.
Εστία
Η κόρη του Κρόνου και της Ρέας ήταν η παρθένα θεά της εστίας, του σπιτιού, και της φιλοξενίας.
Ευρώπη
Η κόρη του βασιλιά Αγήνορα ή Φοίνικα από τη Φοινίκη απήχθη από τον Δία ο οποίος μεταμορφώθηκε σε ταύρο. Όταν έφτασαν στην Κρήτη, το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά: τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Ο Δίας της χάρισε έναν σκύλο που έπιανε πάντα το θήραμά του, τον Τάλω, τον χάλκινο άνθρωπο, και ένα ακόντιο που πάντα πετύχαινε τον στόχο του. Αργότερα, η Ευρώπη παντρεύτηκε τον βασιλιά της Κρήτης, Αστερίωνα.
Ευτέρπη
Ήταν η Μούσα της λυρικής ποίησης και συχνά απεικονίζεται να παίζει δίαυλο ή φλάουτο.
Έχιδνα
Το υβριδικό τέρας, μισό φίδι και μισή γυναίκα, ήταν κόρη του Φόρκυ και της Κητούς. Με σύντροφο τον Τυφώνα, γέννησε πολλά τέρατα, τα οποία ο Ηρακλής και άλλοι ήρωες χρειάστηκε να πολεμήσουν, όπως τον Κέρβερο, τη Χίμαιρα και τη Λερναία Ύδρα.
Ήλιος
Ήταν ο θεός του ήλιου και κάθε μέρα οδηγούσε το χρυσό του άρμα στον ουρανό. Ήταν γιος του Υπερίωνα και της Θείας, που ήταν Τιτάνες. Η πιο διάσημη απεικόνιση του Ήλιου αποτέλεσε ο Κολοσσός της Ρόδου, που θεωρείται ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Ήρα
Η διάσημα ζηλότυπη, ίσως δικαιολογημένα, σύζυγος του Δία ήταν η θεά του γάμου και της οικογένειας. Εκπροσωπούσε την ιδανική γυναίκα και την αφοσίωση στη συζυγική ζωή και ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Η Ήρα εκδικούταν σφοδρά πολλές από τις ερωμένες του συζύγου της και τους απογόνους τους, ιδιαίτερα στον Ηρακλή. Ήταν η προστάτιδα θεά της Άργους, και μητέρα, μεταξύ άλλων, του Άρη, του Ήφαιστου και της Ήβης.
Ηρακλής
Ο ημίθεος ήρωας και γιος του Δία και της Αλκμήνης κατάφερε τόσο θαυμαστά κατορθώματα που κέρδισε την αθανασία και μία θέση ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς. Οι 12 άθλοι του περιλαμβάνουν την εξολόθρευση τεράτων όπως η Λερναία Ύδρα, τα Στυμφαλίας Πουλιά και ο φοβερός τρικέφαλος σκύλος του Άδη, ο Κέρβερος. Στην τέχνη ο Ηρακλής απεικονίζεται συχνά να κρατάει ένα τεράστιο ρόπαλο και να φορά το τομάρι του Λιονταριού της Νεμέας, ενός ακόμη από τα θύματά του.
Ήφαιστος
Ο ιδιοφυής μεταλλουργός, και θεός της φωτιάς, της μεταλλουργίας και των τεχνών, κουτσάθηκε όταν τον πέταξε από τον Όλυμπο, ο Δίας ή η μητέρα του, Ηρα, από ντροπή για την ασχήμια του. Ο γάμος του με την Αφροδίτη ίσως ήταν μια ψευδής προσποίηση. Από το εργαστήριό του στο όρος Αίτνα, δημιούργησε θαυμαστά έργα, όπως την αιγίδα του Δία, τον κράνος του Ερμή, την πρώτη γυναίκα, την Πανδώρα, και την ξακουστή ασπίδα του Αχιλλέα.
Θάλεια
Ήταν η Μούσα της κωμωδίας, γι’αυτό και συχνά απεικονίζεται να κρατά μια μάσκα κωμικού θεάτρου.
Θέμις
Αυτή η αρχέγονη θεά, κόρη της Γαίας και του Ουρανού, συνδέθηκε με τις προφητείες, τους νόμους και τη δικαιοσύνη. Ο Ησίοδος την τοποθέτησε ως την δεύτερη σύζυγο του Δία, μαζί με τον οποίο απέκτησε τις Ώρες και τις Μοίρες.
Θέτιδα (ή Θέτις)
Η θαλάσσια νύμφη αυτή ήταν η κόρη του Νηρέα, σύζυγος του Πηλέα και μητέρα του Αχιλλέα. Όσο ο σύζυγός της την διεκδικούσε, η Θέτιδα μεταμορφώθηκε σε πολλές μορφές για να τον αποφύγει. Ωστόσο, στον γάμο τους παρευρέθηκαν οι θεοί. Είναι γνωστό ότι βούτηξε τον γιο της στα νερά του ποταμού Στύγα (ή, σύμφωνα με άλλες εκδοχές, τον κράτησε πάνω σε μια ιερή φλόγα) για να τον κάνει αθάνατο, αφήνοντας μόνο τη φτέρνα του, την οποία κρατούσε, να παραμείνει θνητή.
Θησέας
Ο ήρωας και βασιλιάς των Αθηνών πολέμησε τις Αμαζόνες, τους Κενταύρους, και διάφορους άλλους κακούργους. Το πιο εντυπωσιακό κατόρθωμά του ήταν η δολοφονία του Μινώταυρου που κατοικούσε στον λαβύρινθο του βασιλιά Μίνωα στην Κρήτη. Αφού σκότωσε αυτό το φοβερό πλάσμα, διέφυγε από το λαβύρινθο χρησιμοποιώντας ένα κουβάρι νήμα που του έδωσε η Αριάδνη. Δυστυχώς, κατά την επιστροφή του, ο ήρωας ξέχασε να αλλάξει το πανί του πλοίου από μαύρο σε άσπρο. Αυτό είχε ως συνέπεια ο πατέρας του Αιγέας, πιστεύοντας ότι είχε πεθάνει, να πέσει στη θάλασσα, η οποία προς τιμήν του ονομάστηκε από τότε Αιγαίο.
Ιάσονας
Ο Αίσων, ο πατέρας του ήρωα, είχε χάσει το βασίλειό του από τον Πελία. Όταν ο Ιάσονας ήρθε να διεκδικήσει την κληρονομιά του, ο Πελίας του ανέθεσε την ακατόρθωτη αποστολή να βρει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Πρόθυμος να το επιχειρήσει, ο Ιάσονας συγκέντρωσε το πλήρωμά του - τους Αργοναύτες του πλοίου με το όνομα ‘Αργώ’ - και, με τη βοήθεια της Αθηνάς, κατάφερε να φέρει το Δέρας πίσω στη Θεσσαλία μαζί με την αγαπημένη του, Μήδεια. Ο Πελίας, όμως, αρνήθηκε να παραδώσει τον θρόνο, και η Μήδεια τον σκότωσε με ένα δηλητηριώδες φίλτρο. Τελικά, το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο.
Ίκαρος
Ήταν ο γιος του περίφημου τεχνίτη Δαίδαλου. Ο Ίκαρος πέταξε τόσο κοντά στον ήλιο με φτερά που κατασκεύασε ο πατέρας του για να δραπετεύσουν από τον βασιλιά Μίνωα της Κρήτης, με αποτέλεσμα το κερί που ένωνε τα φτερά να λιώσει. Έτσι, έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Η έκταση της θάλασσας όπου έπεσε ονομάστηκε Ικάριο Πέλαγος. Αργότερα, ο Ηρακλής ανέσυρε το σώμα του στην ακτή ενός νησιού, το οποίο μετονόμασε σε Ικαρία προς τιμήν του αδικοχαμένου νέου.
Ιξίων
Ήταν ο βασιλιάς των Λαπιθών στη Θεσσαλία. Για να αποφύγει να καταβάλει τα πλούσια δώρα για την αρραβωνιαστικιά του, την Δία, ο Ιξίων έστησε παγίδα για τον πατέρα της, Δηιονέα, με ένα κρυμμένο λάκκο στο βάθος του οποίου υπήρχε φωτιά από κάρβουνα. Προσκλήθηκε στον Όλυμπο για να λάβει συγχώρεση για τον φόνο του Δηιονέα, αλλά εκεί ο Ιξίων αποπειράθηκε να επιτεθεί στην Ήρα. Ωστόσο, ο Δίας τον ξεγέλασε, κάνοντάς τον να πιστέψει πως ένα σύννεφο ήταν η ίδια η Ήρα. Για την ύβρη του, ο Ιξίων καταδικάστηκε να είναι δεμένος σε έναν αιώνια περιστρεφόμενο τροχό φωτιάς στον Άδη.
Κάδμος
Ο θρυλικός ιδρυτής της Θήβας είχε φοινικική καταγωγή και στάλθηκε να ψάξει την αδερφή του, Ευρώπη, αλλά δεν κατάφερε να την βρει. Ίδρυσε την πόλη του στο σημείο όπου είχε ξαπλώσει μια αγελάδα, ακολουθώντας τον χρησμό του μαντείου των Δελφών. Σκότωσε ένα δράκο στην περιοχή και, φυτεύοντας τα δόντια του στη έδαφος, δημιούργησε τον ντόπιο πληθυσμό.
Καλλιόπη
Η Μούσα της επικής ποίησης και της ρητορικής. Παραδοσιακά θεωρούταν η πιο σημαντική από τις εννέα Μούσες και συχνά απεικονίζεται να κρατά μια πινακίδα γραφής και μια γραφίδα.
Κένταυροι
Αυτά τα υβριδικά όντα, με ανθρώπινο κορμό και αλογίσιο κάτω μέρος, ήταν συχνά μεθυσμένοι και αντιπροσώπευαν πάθη χωρίς περιορισμούς και αχαλίνωτο χάος. Ζούσαν στη Θεσσαλία, και κάποιοι από αυτούς μπορούσαν να είναι σοφοί, όπως ο Χείρων, ο δάσκαλος του Αχιλλέα, του Ηρακλή και του Ασκληπιού. Αποτέλεσαν μάλιστα ένα δημοφιλές θέμα στην τέχνη, και εμφανίστηκαν σε αρκετές ανάγλυφες αναπαραστάσεις στις μετόπες του Παρθενώνα.
Κέρβερος
Το τρομακτικό τρικέφαλο τέρας του Άδη προστάτευε την είσοδο που οδηγούσε προς τον Κάτω Κόσμο.
Κίρκη
Ήταν μάγισσα, κόρη του Ήλιου και της Πέρσης, και μετέτρεψε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια. Παρόλο που ο ήρωας κατάφερε να αντισταθεί στη γοητεία και τη μαγεία της Κίρκης χρησιμοποιώντας το φυτό «μώλυ», η ομάδα έμεινε στο νησί της για έναν ολόκληρο χρόνο, αποκτώντας τελικά χρήσιμες συμβουλές για τους κινδύνους του ταξιδιού επιστροφής.
Κλειώ
Ήταν η Μούσα της ιστορίας και συχνά απεικονίζεται να κρατά έναν κύλινδρο παπύρου.
Κρόνος
Ήταν Τιτάνας, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Σκότωσε και ευνούχισε τον πατέρα του και στη συνέχεια παντρεύτηκε την αδελφή του, Ρέα, με την οποία απέκτησε τους θεούς του Ολύμπου. Φοβούμενος μήπως ανατραπεί όπως ο πατέρας του, ο Κρόνος κατάπινε όλα του τα παιδιά. Η Ρέα, όμως, έσωσε τον Δία, τον οποίο έκρυψε στην Κρήτη, δίνοντας στο σύζυγό του ως υποκατάστατο μια πέτρα. Με την σειρά της, η Γαία κατόρθωσε να κάνει τον Κρόνο να ξεράσει τα παιδιά του, τα οποία με επικεφαλής τον Δία τον ανέτρεψαν. Ο Κρόνος στη συνέχεια φυλακίστηκε στον Τάρταρο. Σε άλλες εκδοχές, είναι βασιλιάς της Χρυσής Εποχής και κυβερνά μια γη παραδείσου.
Κύκλωπες
Οι μονόφθαλμοι γίγαντες ζούσαν μια άγρια, βουκολική ζωή σε μια μακρινή και άγνωστη γη. Ο Ησίοδος περιγράφει τρεις: τον Βρόντη, τον Στερόπη και τον Άργη, οι οποίοι ήταν θεϊκοί τεχνίτες και βοηθοί του Ηφαίστου. Μάλιστα αποδόθηκε σε αυτούς η κατασκευή των τειχών στις Μυκήνες λόγω του τεράστιου μεγέθους των πετρών που χρησιμοποιήθηκαν. Ο Οδυσσέας, στο ομώνυμο έργο του Ομήρου, επισκέφθηκε τους Κύκλωπες και αιχμαλωτίστηκε από έναν, τον Πολύφημο (δείτε παρακάτω).
Λήδα
Ήταν η βασίλισσα της Σπάρτης και μητέρα της Κλυταιμνήστρας. Αποπλανήθηκε από τον Δία, ο οποίος μεταμορφώθηκε σε κύκνο. Από την ένωση τους προήλθε η γέννηση της Ελένης (από ένα αυγό) και των Διόσκουρων, δηλαδή των διδύμων Κάστορα και Πολυδεύκη. Σε άλλες εκδοχές, η Νέμεσις ήταν αυτή που αποπλανήθηκε, και έπειτα η Λήδα ανέλαβε να προσέχει τα αυγά από τα οποία προήλθαν οι απόγονοι.
Λητώ
Ήταν η κόρη των Τιτάνων, του Κοΐου και της Φοίβης, και η μητέρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος(με τον Δία), τους οποίους γέννησε στο νησί της Δήλου, όπου μετέπειτα ιδρύθηκε το σημαντικό ιερό του Απόλλωνα.
Μαινάδες
Ήταν οι γυναίκες ακόλουθες του Διονύσου και συμμετείχαν στις φρενήρεις ιερές τελετές χορού και μουσικής
Μαρσύας
Ήταν Σάτυρος ο οποίος είχε ταλέντο στο να παίζει τον αυλό, αλλά, αφού προκάλεσε τον Απόλλωνα σε μουσικό διαγωνισμό, ηττήθηκε και καταδικάστηκε να ξεσκιστεί ζωντανός για την ατυχία του.
Μέδουσα
Αυτή η γοργόνα είχε ένα βλέμμα που μπορούσε να μετατρέψει όσους την κοίταζαν σε πέτρα. Κάποτε ήταν πολύ όμορφη, αλλά μεταμορφώθησε σε άσχημη γοργόνα από την Αθηνά, επειδή βιάστηκε από τον Ποσειδώνα σε ένα ιερό της θεάς. Σκοτώθηκε από τον ήρωα Περσέα, και από το αίμα του αποκεφαλισμένου σώματός της προήλθαν ο Χρυσάωρ και το φτερωτό άλογο Πήγασος.
Μελέαγρος
Ήταν ο ήρωας που ηγήθηκε μια ομάδας ηρώων στην αποστολή να κυνηγήσουν και να σκοτώσουν τον Καλυδώνιο κάπρο, που τρομοκρατούσε την κεντρική Ελλάδα. Ήταν γνωστός για τον καλό του χαρακτήρα και υπήρξε ένας από τους Αργοναύτες που συντρόφευσαν τον Ιάσονα στην εύρεση του Χρυσόμαλλου Δέρατος.
Μελπομένη
Ήταν η Μούσα της τραγικής ποίησης και συνήθως απεικονίζεται να κρατάει μία θεατρική μάσκα
Μενέλαος
Ήταν ο νεότερος αδελφός του Αγαμέμνονα και ο βασιλιάς της Σπάρτης. Η γυναίκα του Ελένη το έσκασε με τον Πάρη προκαλώντας το έναυσμα για τον Τρωικό Πόλεμο. Επιβίωσε στον πόλεμο και έπειτα επέστρεψε πίσω στην πατρίδα του, αφού έκανε μια στάση στην Αίγυπτο.
Μήδεια
Η κόρη του Αιήτη, βασιλιά της Κολχίδας, και εγγονή του Ήλιου, ήταν επιδέξια στις τέχνες της μαγείας και των φίλτρων. Βοήθησε τον Ιάσονα να κλέψει το Χρυσόμαλλο Δέρας μαγεύοντας τον δράκο που το προστάτευε. Στη συνέχεια, εμπόδισε την καταδίωξη των Αργοναυτών διαμελίζοντας τον μικρότερο αδελφό της, Άψυρτο. Σε ένα ακόμη σοκαριστικό επεισόδιο, έπεισε τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν και να βράσουν τον πατέρα τους σε μια μεγάλη κατσαρόλα, δήθεν ως τιμωρία από τη Ήρα. Η Μήδεια δραπέτευσε στην Κόρινθο μαζί με τον Ιάσονα, αλλά όταν αυτός την εγκατέλειψε, σκότωσε τη νέα του αγαπημένη, την Γλαύκη, και έπειτα, με πίκρα, τα ίδια της τα παιδιά. Δραπέτευσε ξανά, αυτή τη φορά σε ένα άρμα που το έσερναν δράκοι προς την Αθήνα, και μετέπειτα προσπάθησε να δηλητηριάσει τον Θησέα, ολοκληρώνοντας έτσι τη φήμη της ως μια άκρως επικίνδυνη προσωπικότητα.
Μήτις
Ήταν η πρώτη σύζυγος του Δία και αποτελούσε την προσωποποίηση της ευφυΐας. Ο Δίας την κατάπιε από φόβο μήπως ήταν έγκυος με τον παιδί το οποίο θα τον σφετεριζόταν. Από αυτήν την ενέργεια προέκυψε η Αθηνά, η οποία βγήκε από το κεφάλι του θεού.
Μίδας
Ο βασιλιάς της Φρυγίας είχε την ικανότητα να μετατρέπει σε χρυσό οτιδήποτε άγγιζε. Επρόκειτο για ένα χάρισμα που έλαβε από τον Διόνυσο ως ευγνωμοσύνη επειδή φρόντισε τον σάτυρο Σειληνό. Ένα λιγότερο ευνοϊκό χαρακτηριστικό του ήταν τα αυτιά γαϊδάρου, τα οποία του έδωσε ο Απόλλωνας όταν ο Μίδας έκρινε ότι ο Παν ήταν καλύτερος μουσικός από εκείνον.
Μίνωας
Ο βασιλιάς της Κρήτης, του οποίου το παλάτι στην Κνωσό περιείχε τον λαβύρινθο και τον Μινώταυρο. Ο Μινώταυρος ήταν ένα τρομακτικό πλάσμα, μισός άνθρωπος και μισός ταύρος, που αποτέλεσε τον καρπό της ερωτικής σύνδεσης της γυναίκας του Μίνωα, Πασιφάης, με έναν ταύρο που στάλθηκε από τον Ποσειδώνα για να τιμωρήσει τον βασιλιά επειδή δεν θυσίασε έναν εκλεκτό ταύρο στον θεό, όπως είχε υποσχεθεί. Ο Μίνωας απαιτούσε από την Αθήνα ετήσια εισφορά με τη μορφή νέων ανδρών και γυναικών που θυσιάζονταν στον Μινώταυρο. Ωστόσο, ο ήρωας Θησέας κατάφερε να σκοτώσει το πλάσμα αυτό και να βάλει τέλος σε αυτή την πρακτική. Ο Μίνωας ήταν γιος του Δία και της Ευρώπης, αλλά παρέμεινε θνητός, όπως αποκαλύπτει ο τραγικός του θάνατος. Αφού ήρθε σε ρήξη με τον Δαίδαλο, τον αρχιτέκτονα του λαβυρίνθου, ο Μίνωας τον καταδίωξε μέχρι την Κάμικο της Σικελίας, αλλά οι κόρες του βασιλιά εκεί τον σκότωσαν ρίχνοντας βραστό νερό όσο πλενόταν στο λουτρό. Στη μεταθανάτια ζωή, ο Μίνωας έγινε κριτής των ψυχών μαζί με τον αδελφό του Ραδάμανθυ.
Μινώταυρος
Ήταν ένα τρομακτικό πλάσμα, μισός άνθρωπος και μισός ταύρος, που αποτέλεσε τον καρπό της ερωτικής σύνδεσης της γυναίκας του Μίνωα, Πασιφάης, με έναν ταύρο που στάλθηκε από τον Ποσειδώνα. Στοίχειωνε τον λαβύρινθο στο παλάτι της Κνωσού έως ότου ο Αθηναίος ήρωας Θησέας τον σκότωσε, θέτοντας τέλος στον ετήσιο φόρο αίματος νέων ανδρών και γυναικών.
Μνημοσύνη
Ήταν Τιτάνας, αποτελούσε την προσωποποίηση της μνήμης, και γέννησε τις 9 Μούσες.
Μοίρες
Τρεις θεότητες που προσωποποιούσαν την έννοια της ‘μοίρας’, ήταν η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος, κόρες του Δία και της Θέμιδος.
Μούσες
Οι κόρες του Δία και της Μνημοσύνης αποτελούσαν τις προστάτιδες των τεχνών. Προσέφεραν τις τέχνες στους ανθρώπους, βοηθώντας τους να ξεχνούν τις έγνοιες τους και να εμπνέουν καλλιτέχνες κάθε είδους. Ήταν οι εξής: η Καλλιόπη, η Κλειώ, η Ερατώ, η Ευτέρπη, η Μελπομένη, η Πολύμνια, η Τερψιχόρη, η Θάλεια και η Ουρανία.
Νάρκισσος
Ήταν ένας νέος κυνηγός από τις Θεσπιές της Βοιωτίας, γιος του Κηφισού και της νύμφης Λιριόπης. Ο ασύλληπτα όμορφος νέος ερωτεύτηκε μία μέρα το ίδιο του το είδωλο που αντανακλούσε σε μια λιμνούλα μέσα στο δάσος. Μαραζώνοντας από την δίψα και την απόγνωση, και αγνοώντας την προσοχή της νύμφης Ηχούς, ο Νάρκισσος πέθανε αλλά μεταμορφώθηκε σε άνθος που πήρε το όνομά του. Ο Νάρκισσος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην ρωμαϊκή τέχνη και εμφανίζεται σε πάνω από 50 τοιχογραφίες στην Πομπηία.
Νέμεσις
Ήταν θεά και η προσωποποίηση της τιμωρίας. Κόρη του Ουρανού και της Νύχτας, ήταν αμείλικτη και αδυσώπητη, τιμωρώντας ιδιαίτερα την ύβρη.
Νέσσος
Ο κένταυρος αυτός αδέξια προκάλεσε καβγά με τον Ηρακλή και χτυπήθηκε από το βέλος του ήρωα. Ωστόσο, για να πάρει εκδίκηση, ο Νέσσος εξαπάτησε τη γυναίκα του Ηρακλή, Δηιάνειρα, κάνοντάς της να χρησιμοποιήσει το αίμα του, το οποίο λειτούργησε ως δηλητήριο και σκότωσε τον δολοφόνο του, όταν η Δηιάνειρα άλειψε το μανδύα του συζύγου της με αυτό.
Νηρηίδες
Ήταν οι νύμφες της θάλασσας και κόρες του Νηρέα. Βοηθούσαν τους ναύτες και συχνά ήταν μέλη της συνοδείας του Ποσειδώνα.
Νίκη
Ήταν η φτερωτή προσωποποίηση του θριάμβου. Γονείς της ήταν ο Τιτάνας Πάλλας και η Στυξ. Αποτέλεσε δημοφιλές θέμα στην τέχνη, συχνά συνοδεύοντας την Αθηνά. Μάλιστα αρκετά φημισμένη είναι η γλυπτή της απεικόνιση από τη Σαμοθράκη καθώς και εκείνη στο χέρι του γιγαντιαίου αγάλματος του Δία στην Ολυμπία, ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Νιόβη
Ήταν η κόρη του Ταντάλου και η σύζυγος του Θηβαίου Αμφίωνα, η οποία καυχήθηκε ανόητα ότι, επειδή είχε πολλά παιδιά, ήταν ανώτερη από τη Λητώ. Η θεά, για να τη βάλει στη θέση της, έστειλε τα παιδιά της, τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Ο Απόλλωνας σκότωσε με το τόξο του όλους τους γιους της Νιόβης, και η Άρτεμη έκανε το ίδιο με τις κόρες της. Η απαρηγόρητη μητέρα μεταμορφώθηκε σε βράχο στο όρος Σίπυλο, που έσταζε συνέχεια νερό, προσομοιάζοντας το αιώνιο κλάμα της Νιόβης.
Νύμφες
Αυτές οι νεαρές θηλυκές υπάρξεις συχνάζουν σε φυσικά τοπία, όπως ποτάμια, πηγές, βουνά, σπήλαια και συγκεκριμένα δέντρα. Συχνά βρίσκονται στην παρέα της Άρτεμης και του Πανός και μπορούν να βοηθήσουν κυνηγούς και ναυτικούς, αλλά έχουν την τάση να απαγάγουν όμορφους νέους. Αν απορριφθούν, μπορεί να γίνουν βίαιες.
Νύχτα (ή Νυξ)
Γεννήθηκε από το Χάος, ήταν η προσωποποίηση της νύχτας και την φοβούνταν εξίσου θνητοί και αθάνατοι. Συνδέθηκε με τους χρησμούς και ήταν η μητέρα του Ύπνου.
Οδυσσέας
Ο πολυμήχανος βασιλιάς της Ιθάκης, γνωστός για την εξυπνάδα, το θάρρος και τις ηγετικές του ικανότητες. Γιος του Λαέρτη και της Αντικλείας, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον Τρωικό Πόλεμο πείθοντας τον Αχιλλέα να συμμετάσχει και επινοώντας την πλεκτάνη του Δούρειου Ίππου. Το ταξίδι της επιστροφής του από την Τροία μετατράπηκε σε μια επική περιπέτεια, που αποτελεί το θέμα της Οδύσσειας του Ομήρου. Συνάντησε τις Σειρήνες, τον Κύκλωπα Πολύφημο, επισκέφθηκε τον Άδη και πέρασε πολύ χρόνο με την όμορφη Καλυψώ. Αλλά τελικά επέστρεψε στη πιστή του σύζυγο, Πηνελόπη, και στον γιο του, Τηλέμαχο.
Οιδίποδας
Ήταν ο βασιλιάς της Θήβας, ο οποίος τραγικά μπέρδεψε τις οικογενειακές του σχέσεις, σκοτώνοντας τον πατέρα του και, αφού έλυσε το αίνιγμα της Σφίγγας, παντρεύτηκε τη μητέρα του, την Επικάστη (αργότερα γνωστή με το όνομα Ιοκάστη), όλα από λάθος. Μετά την αυτοκτονία της μητέρας του και την τύφλωσή του για την ανοησία του, οι απόγονοί τους καταδικάστηκαν να υποφέρουν από πολλές συμφορές. Αποτελεί το θέμα της διάσημης τραγωδίας του Σοφοκλή που φέρει το όνομά του.
Όλυμπος
Το ‘σπίτι’ των Ολύμπιων θεών είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας με την κορυφή του να ανέρχεται στα 2,918 μ.
Ορφέας
Ως γιος του Απόλλωνα και της Μούσας Καλλίοπης, ήταν απόλυτα λογικό ο Ορφέας να γίνει βιρτουόζος μουσικός και ποιητής. Με το παίξιμο της λύρας κατάφερε να ηρεμήσει τις Σειρήνες κατά την αποστολή του Ιάσονα με τους Αργοναύτες για το Χρυσόμαλλο Δέρας αλλά και να μαγέψει την Περσεφόνη ώστε να αφήσει από τον Άδη την αγαπημένη του, Ευρυδίκη, που είχε πεθάνει. Αν και κέρδισε την υπόθεσή του, αθέτησε την υπόσχεσή του να μην κοιτάξει πίσω καθώς έβγαιναν από τον κάτω κόσμο, και έτσι η αγαπημένη του χάθηκε για πάντα. Συντετριμμένος, ο σπουδαίος καλλιτέχνης δεν ξανάπαιξε ποτέ και βρήκε τραγικό τέλος, καθώς διαμελίστηκε από τις Μαινάδες εξαιτίας της θλίψης του.
Ουρανία
Ήταν η Μούσα της αστρονομίας, και συχνά αναπαρίσταται να κρατάει μια σφαίρα
Ουρανός
Γεννήθηκε από την Γαία, την οποία και παντρεύτηκε και απέκτησαν μαζί πολλούς άλλους θεούς. Ένα από τα παιδιά του ήταν ο Κρόνος, ο οποίος τον ευνούχισε και ανέλαβε τον ρόλο του ως αρχηγός του σύμπαντος. Από τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, τα οποία έπεσαν στη θάλασσα, προέκυψε η θεά Αφροδίτη.
Πάνας
Ο βουκολικός θεός εποίκησε ανάμεσα στα βουνά, τις σπηλιές, και τα ποτάμια της Ελλάδας. Είχε πόδια και κέρατα τράγου και αποτελούσε τον προστάτη των βοσκών. Επιπλέον, ήταν ο εφευρέτης και δεξιοτέχνης της σύριγγας (ή φλογέρας του Πάνα) η οποία είχε αρχικά υπάρξει η νύμφη με το ίδιο όνομα. Συγκεκριμένα, η νύμφη Σύριγγα τρόμαξε από την προσοχή του Πάνα και μεταμορφώθηκε σε καλαμιά, που ο θεός έκοψε σε κομμάτια τα οποία φύσηξε για να δημιουργήσει μουσικούς ήχους.
Πανδώρα
Η ‘πρώτη’ γυναίκα δημιουργήθηκε από τον Ήφαιστο (ή σύμφωνα με άλλες εκδοχές από τον Προμηθέα) και ‘εξωραΐστηκε’ από την Αθηνά, τον Ερμή, την Αφροδίτη, και τις Χάριτες. Άνοιξε το πιθάρι, παρά την ρητή προειδοποίηση να μην το κάνει, και ως αποτέλεσμα, αφέθηκαν ελεύθερες όλες οι συμφορές του κόσμου. Όμως, ένα πράγμα έμεινε πιασμένο στο χείλος του πιθαριού ως παρηγοριά: η ελπίδα.
Πενθεσίλεια
Ήταν Αμαζόνα, η κόρη της Οτρήρης και του Άρη, η οποία σκότωσε κατά λάθος της επίσης Αμαζόνα, Ιππολύτη. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, ηγήθηκε στρατού για να βοηθήσει τον Πρίαμο, αλλά σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα.
Περσέας
Με τη βοήθεια της Αθηνάς, και το καπέλο του Άδη που τον έκανε αόρατο, ένα γιγάντιο σπαθί και τα φτερωτά σανδάλια του Ερμή, ο ήρωας πραγματοποίησε την τολμηρή υπόσχεση που έδωσε στον βασιλιά Πολυδέκτη και αποκεφάλισε τη Μέδουσα. Στον δρόμο της επιστροφής, κέρδισε το χέρι της όμορφης Ανδρομέδας, πριγκίπισσας της Αιθιοπίας. Η Ανδρομέδα είχε δεθεί σε έναν βράχο και αφεθεί στο έλεος του θαλάσσιου τέρατος του Ποσειδώνα, ως τιμωρία επειδή η μητέρας της, Κασσιόπη, καυχήθηκε ότι ήταν πιο όμορφη από τις Νηρηίδες, τις κόρες των θαλάσσιων θεών. Χρησιμοποιώντας το κεφάλι της Μέδουσας, ο ήρωας πέτρωσε το τέρας και έσωσε την Ανδρομέδα.
Περσεφόνη (ή Κόρη)
Ήταν η θεά της βλάστησης, ιδιαίτερα των δημητριακών. Ο Άδης της απήγαγε για να ζήσει μαζί του στον Κάτω Κόσμο, αλλά αργότερα η όμορφη θεά αφέθηκε ελεύθερη. Ωστόσο, λόγω ενός τεχνάσματος τον σπόρο ενός ροδιού, δεσμεύτηκε να επιστρέφει στον Άδη για ένα μέρος του χρόνου. Αυτό αποτέλεσε το σύμβολο του γεωργικού κύκλου ή της συνηθισμένης πρακτικής της ταφής των σπόρων στο έδαφος. Μαζί με την μητέρα της, Δήμητρα, αποτελούσε επίκεντρο των Ελευσίνιων Μυστηρίων και της γιορτής της Θεσμοφορίας.
Πήγασος
Το φτερωτό άλογο του Βελλερεφόντη γεννήθηκε από τον Δία και το αίμα της Μέδουσας. Ο Πήγασος βοήθησε τον ήρωα να σκοτώσει τη Χίμαιρα και μετέπειτα ‘αποσύρθηκε’ στον Όλυμπο, όπου έφερνε τον κεραυνό του Δία όποτε χρειαζόταν. Το άλογο αυτό υπήρξε δημοφιλές θέμα σε νομίσματα, ιδιαίτερα στα Κορινθιακά.
Πηνελόπη
Η πιστή γυναίκα του Οδυσσέα απέφυγε πολλού μνηστήρες ενώ ο σύζυγός της πολεμούσε στην Τροία και αργότερα καθυστερούσε στην πολυετή επιστροφή του στην πατρίδα. Ένα από τα τεχνάσματά της για να καθυστερεί τους μνηστήρες ήταν να τους λέει ότι έπρεπε πρώτα να τελειώσει ένα σάβανο που ύφαινε για τον πατέρα του Οδυσσέα, τον Λαέρτη. Ωστόσο, κάθε νύχτα ξήλωνε ό,τι είχε υφάνει την ημέρα. Είναι η μητέρα του Τηλέμαχου.
Πλειάδες
Οι εφτά κόρες του Άτλαντα και της νύμφης Πλειόνης καταδιώχθηκαν από τον κυνηγό Ωρίωνα και έγιναν αθάνατες από τον Δία και τις μεταμόρφωσε στον ομώνυμο αστερισμό. Η ανατολή αυτών των αστεριών τον Μάιο και η δύση τους κατά τον Οκτώβριο/Νοέμβριο χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίου γεωργούς ως οδηγό για το πότε να κάνουν τις εργασίες της συγκομιδής και το οργώματος.
Πολύμνια
Αποτελούσε την Μούσα των ύμνων στους θεούς και του ήρωες.
Πολύφημος
Ο μονόφθαλμος Κύκλωπας απήγαγε τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του στην Οδύσσεια του Ομήρου. Ήταν γιος του Ποσειδώνα, και έτρωγε κάθε πρωί και κάθε απόγευμα ως γεύμα δύο από τους ομήρους του, μέχρι που ο Οδυσσέας τον μέθυσε και τον τύφλωσε. Ως εκδίκηση, ο Πολύφημος καταράστηκε τον ήρωα να υποστεί όλες τις καθυστερήσεις στο ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα του.
Ποσειδώνας
Ο θεός της θάλασσας προκαλούσε καταιγίδες και σεισμούς, συχνά ανακατευόταν στα σχέδια του αδελφού του, Δία. Ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας. Ο ίδιος απέκτησε πολλά παιδιά, εκ των οποίων και ο Θησέας, ενώ ήταν υπεύθυνος για την γέννηση τεράτων όπως ο Μινώταυρος. Ο φημισμένος ναός στο Σούνιο της Αττικής ήταν αφιερωμένος σε εκείνον.
Πρίαμος
Ο βασιλιάς της Τροίας ήταν ο γιος του Λαομέδωνα και πατέρας του Έκτορα και του Πάρη (και άλλων 48 γιων, καθώς και εφτά κορών, συμπεριλαμβανομένης της Κασσάνδρας). Στην Ιλιάδα του Ομήρου, υπάρχει μια συγκινητική ομιλία του Πρίαμου, κατά την οποία πείθει τον Αχιλλέα να επιστρέψει το σώμα του νεκρού Έκτορα για να ταφεί με τις δέουσες τιμές. Ο σεβαστός βασιλιάς σκοτώθηκε από τον Νεοπτόλεμο όταν οι Αχαιοί λεηλάτησαν την Τροία.
Προμηθέας
Ο δόλιος Τιτάνας έκλεψε τη φωτιά από το εργαστήριο του Ήφαιστου και την έδωσε στους ανθρώπους. Ο Δίας τον τιμώρησε για την παρέμβασή του, στέλνοντάς τον στην απομακρυσμένη Ανατολή, όπου αλυσοδέθηκε σε έναν βράχο και τον άφησε να τον τρώει κάθε μέρα ένας αετός, τρώγοντας το συκώτι του. Μετά από πολλά χρόνια αυτής της φρικτής μοίρας, ο Προμηθέας τελικά απελευθερώθηκε από τον Ηρακλή, ο οποίος σκότωσε τον αετό με ένα βέλος.
Ρέα
Η Τιτανίδα ήταν αδελφή και σύζυγος του Κρόνου, με τον οποίο απέκτησε τους Ολύμπιους θεούς. Προστάτευσε τον Δία δίνοντάς του στον σύζυγό της ένα βράχο τυλιγμένο σε ύφασμα για να καταπιεί ως υποκατάστατο, αφού εκείνος είχε την ιδέα να φάει όλα τα παιδιά του.
Σάτυροι (ή Σειληνοί)
Ήταν οι άγριοι ακόλουθοι του Διονύσου. Ήταν λάγνοι, αγαπούσαν το κρασί, ενώ διέθεταν ζωώδη χαρακτηριστικά. Ήταν ευφυείς αλλά και πονηροί. Ο πιο διάσημος από αυτούς ήταν ο Σειληνός, ο σοφός δάσκαλος του Διόνυσου.
Σειρήνες
Τα πλάσματα αυτά είχαν σώμα πουλιού και γυναικείο κεφάλι, και με το μαγευτικό τους τραγούδι δελέαζαν τους ναυτικούς προς την καταστροφή. Είναι ευρέως γνωστό ότι ο Οδυσσέας απέφυγε την παγίδα τους, δεμένος στο κατάρτι του πλοίου του, καθώς περνούσε από την περιοχή τους κοντά στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Μετά τη διαφυγή του, οι Σειρήνες καταδικάστηκαν από τη μοίρα να αυτοκτονήσουν, γι’ αυτό και συχνά απεικονίζονται στην τέχνη να βουτούν στη θάλασσα.
Σελήνη
Ήταν η θεά του φεγγαριού και κόρη του Υπερίωνα (ή του Ήλιου) και της Θείας. Ερωτεύτηκε τον Ενδυμίωνα, αλλά ο Δίας δεν συμπάθησε τον όμορφο νέο και τον καταδίκασε να κοιμάται για πάντα σε μια σπηλιά στο όρος Λάτμος, ώστε η θεά να τον επισκέπτεται κάθε τόσο (κατά τη σκοτεινή φάση του Φεγγαριού).
Σίσυφος
Ήταν βασιλιάς της Κορίνθου ο οποίος εξαπάτησε τον θάνατο δύο φορές, δραπετεύοντας από τον Άδη. Μάλιστα, την δεύτερη φορά το πέτυχε, αφού συνεννοήθηκε ώστε η σύζυγος να ξεχάσει να προσφέρει τις δέουσες νεκρικές τιμές προς τους θεούς. Έτσι, ο Σίσυφος έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα, αλλά όταν κατέβηκε για τρίτη και τελευταία φορά στον Κάτω Κόσμο, ο Δίας τον τιμώρησε για το θράσος του, καταδικάζοντας του να σπρώχνει έναν βράχο προς την κορυφή ενός λόφου για πάντα.
Σκύλλα
Το τέρας αυτό ζούσε σε μία σπηλιά και καταδίωκε ναύτες και θαλάσσιες υπάρξεις που περνούσαν από τα στενά μεταξύ της Σικελίας και της Ιταλικής ενδοχώρας. Είχε δώδεκα πόδια, έξι κεφάλια, τρεις σειρές από δόντια, και γάβγιζε σαν σκύλος. Ήταν κόρη της Εκάτης.
Στύγα (ή Στυξ)
Ήταν η μεγαλύτερη κόρη του Ωκεανού και η προσωποποίηση ενός ποταμού στην Αρκαδία. Σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου, η Θέτις βούτηξε τον Αχιλλέα, μέσα στα νερά του ποταμού για να κάνει τον γιο της αθάνατο. Αργότερα, έγινε ο ποταμός ο οποίος περνούσε μέσα από τον Τάρταρο, το βαθύτερο μέρος του Κάτω Κόσμου.
Τάλως (ή Τάλων)
Το μπρούτζινο ανδροειδές κατασκευάστηκε από τον Ήφαιστο για να προστατεύει την Ευρώπη, αλλά αργότερα ανέλαβε την προστασία της Κρήτης. Ο Τάλως απωθούσε τους εισβολείς πετώντας τεράστιες πέτρες ή θερμαινόμενος μέχρι να γίνει κατακόκκινος και καταστρέφοντας τα θύματά του με μια θανάσιμη αγκαλιά. Σύμφωνα με ορισμένες παραδόσεις, σκοτώθηκε από τον ζηλόφθονο θείο του, Δαίδαλο. Σε άλλες εκδοχές, η Μήδεια τον σκότωσε απελευθερώνοντας την μαγική υγρή πηγή της ζωής του, το ιχώρ, που κυλούσε σε μία μοναδική φλέβα στο πόδι του.
Τάνταλος
Ο πλούσιος βασιλιάς της Σίπυλου είχε την τιμή να δειπνίσει με τους θεούς, αλλά ατίμωσε τον εαυτό του είτε κλέβοντας αμβροσία, είτε ξεγελώντας τους θεούς με τα φάνε τον γιο του, Πέλοπα, τον οποίο πριν είχε βράσει. Ο Δίας τον τιμώρησε για την κακία του με μία από τις απολαυστικά σκληρές τιμωρίες που συνήθιζε να επιβάλλει. Στον Άδη, ο Τάνταλος έπρεπε να στέκεται μέσα σε μια λίμνη νερού, η οποία εξαφανιζόταν κάθε φορά που προσπαθούσε να πιει, ενώ πάνω του κρέμονταν φρούτα που αποτραβιούνταν κάθε φορά που προσπαθούσε να τα πιάσει.
Τάρταρος
Ήταν γιος της Γαίας και του Αιθέρα, καθώς και ο πατέρας του Τυφώνα. Επιπλέον, αποτελεί το όνομα του βαθύτερου επίπεδου του Άδη, όπου τιμωρούνταν οι πιο μοχθηροί άνθρωποι, όπως ο Σίσυφος και ο Τάνταλος. Στον ίδιο τόπο ήταν επίσης φυλακισμένοι οι απείθαρχοι Τιτάνες.
Τερψιχόρη
Ήταν η Μούσα του χορού.
Τηθύς
Ήταν Τιτανίδα, κόρη της Γαίας και του Ουρανού, και αντιπροσώπευε τους ποταμούς μαζί με τον αδελφό και σύντροφό της, Ωκεανό. Ήταν η μητέρα των Ωκεανίδων (θαλάσσιες νύμφες).
Τιτάνες
Οι 12 τρομεροί και πανίσχυροι Τιτάνες προηγήθηκαν των Ολυμπίων θεών, με τους οποίους πολέμησαν για τον έλεγχο του σύμπαντος και ηττήθηκαν. Ο Δίας τους φυλάκισε τότε στον Τάρταρο, το βαθύτερο σημείο του Άδη. Μεταξύ αυτών ήταν ο Κρόνος, ο Υπερίωνας, ο Ωκεανός και η Ρέα.
Τρίτωνας
Αυτό το θαλάσσιος τέρας με ουρά ψαριού ήταν ο γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Αν και πάλεψε τον Ηρακλή, βοήθησε όμως τον Θησέα. Στην ελληνική τέχνη, μερικές φορές απεικονίζεται να φυσάει ένα κοχύλι και οι απόγονοί του φέρουν το ίδιο όνομα.
Τυφώνας
Γεννημένος από τη Γαία και τον Τάρταρο, ήταν ένα τέρας με 100 φιδίσια κεφάλια που εκτόξευαν φωτιά και παρήγαγαν όλους τους ήχους του ζωικού βασιλείου. Ο Δίας τον εξόντωσε με το κεραυνό του και τον φυλάκισε στον Τάρταρο. Ομως, ακόμη και βαθιά στον Άδη, εξακολουθούσε να προκαλεί προβλήματα, όπως περιστασιακούς τυφώνες.
Ύπνος
Ο γιος της Νύχτας ήταν η προσωποποίηση του ύπνου, και ζούσε στον Κάτω Κόσμο. Συχνά απεικονίζεται ως ένας φτερωτός νέος, ο οποίος ακουμπάει το κεφάλι των κουρασμένων με ένα κλαδί ή να τους ρίχνει ένα μαγικό υγρό για να τους φέρει ύπνο.
Χάρος
Ο θρυλικός βαρκάρης μετέφερε τις ψυχές των νεκρών από τη μία πλευρά στην άλλη του ποταμού Αχέροντα όπου βρισκόταν η είσοδος του Άδη.
Χάρυβδη
Το θαλάσσιο τέρας στοίχειωνε τα στενά μεταξύ της Σικελίας και της Ιταλικής ηπειρωτικής χώρας, και αργότερα ερμηνεύτηκε ως θαλάσσιος στρόβιλος. Ο Οδυσσέας κατάφερε να της ξεφύγει γραπώνοντας ένα κρεμαστό δέντρο.
Χείρων
Ο σοφός κένταυρος ήταν δάσκαλος του Αχιλλέα, του Ιάσονα και του Ασκληπιού. Είχε βαθιές γνώσεις στον τομέα της ιατρικής και συχνά απεικονίζεται να κρατά ένα ‘σνακ’ από νεκρά κουνέλια στον ένα του ώμο.
Χίμαιρα
Το τέρας αυτό που εξέπνεε φωτιά, με σώμα λιονταριού, ουρά φιδιού και κεφάλι κατσίκας που ξεπετάγεται από την πλάτη του, εξολοθρεύτηκε από τον ήρωα Βελλερεφόντη. Λέγεται ότι είτε ήταν παιδί του Τυφώνα και της Έχιδνας είτε ότι ανατράφηκε από τον Αμισόδαρο.
Ωκεανός
Είναι Τιτάνας, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Τα νερά του περικυκλώνουν τον κόσμο και αποτελούν την πηγή όλων των ποταμών. Γυναίκα του είναι η Τηθύς μαζί με την οποία απέκτησαν τις Ωκεανίδες και τις ποτάμιες θεότητες.
Ώρες
Ήταν κόρες του Δία και της Θέμιδος, αποτελούσαν την προσωποποίηση των εποχών. Ήταν η Ευνομία, η Δίκη και η Ειρήνη και μαζί με την μητέρα τους, ως η τέταρτη, εκπροσωπούσαν τον Θείο Νόμο. Οι τρεις αδελφές φρουρούσαν τις πύλες του Ολύμπου.
Ωρίωνας
Αυτός ο πανίσχυρος κυνηγός ήταν ο γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, μιας από τις Γοργόνες. Φημίζεται ότι απέκτησε 50 γιους από 50 διαφορετικές νύμφες. Ακόμη, προσπάθησε να επιτεθεί σεξουλικά στην Άρτεμη, ενώ είναι γνωστό ότι καταδίωξε τις Πλειάδες. Ωστόσο λαβώθηκε από βέλη της θεάς κυνηγού και μεταμορφώθηκε σε αστερισμό. Μάλιστα, η παρουσία, η ανατολή και η δύση των αστεριών όπου αποτελείται ο αστερισμός του Ωρίωνα χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους γεωργούς ως οδηγός για το πότε να εκτελούνται ορισμένα γεωργικά καθήκοντα.
