Hem Cumhuriyet'in başları hem de Roma İmparatorluğu'ndaki en düşük rütbeli hakimler arasında quaestor vardı - "soru soran adamdır bu kişi.” Asıl pozisyon (quaestores parracidii) ilk olarak kralların egemenliği altında cinayet davaları savcısı veya polis müfettişi olarak ortaya çıkmış olsa da, ofis M.Ö. 509 civarında erken Cumhuriyet döneminde iki konsülün (her birini atayarak) quaestores aerarii'yi kamu hazinesinin veya aerarium'un kontrolüne yerleştirmesiyle daha öne çıktı. 12 Levha Kanunları altında, M.Ö. 450 civarında, plebler göreve uygun hale geldiğinde, sayıları dörde çıkarıldı ve bununla birlikte, pozisyon birçok genç, hırslı adam tarafından yaygın olarak aranan bir iş haline geldi. M.Ö. 440'tan sonra artık konsüller tarafından atanmadılar ve bunun yerine meclis tarafından seçildiler.
Yeni şehirler ve bölgeler imparatorluğun kontrolü altına girdikçe - özellikle Kartaca'ya karşı Birinci Pön Savaşı'ndan sonra Sicilya, Korsika ve Sardinya elde edildiğinde - quaestorların sayısının artırılması gerekiyordu. Sayılarıyla birlikte, resmi görevleri yıllar içinde değişti. Başlangıçta, yalnızca hazineden sorumluydular; ancak yeni genişletilmiş görevleri, topraklardan vergi ve haraç toplamanın yanı sıra orduda hizmet için yeni askerler almayı da içeriyordu. Sonunda, her eyalet valisinin kendi quaestor'u olacaktı.
Yeni quaestorlar eklendikçe - Sulla'nın altında yirmi ve Jül Sezar'ın altında kırk (Sezar bile bir zamanlar memur olarak görev almıştı.) - imparatorluğun çeşitli şehirlerinde konuşlandırıldılar, kademeli olarak maaşlı olarak hizmet etmek gibi ek işlevler kazandılar ve hatta bazen askeri komutanlar olarak çalıştılar. Aynı şekilde, imparatorluk büyüdükçe, görevde bulunma nitelikleri de değişti. Başlangıçta, devlet gelirlerini tahsil etmekle görevli bir memur yüksek dereceli memur orduda en az on yıllık deneyime sahip olmalı ve otuz yaşında olmalıydı. İmparator Augustus, sayılarını yirmiye çıkartırken, bu yaş şartını yirmi beşe indirdi ve seçimlerini Senato'ya devretti. M.Ö. ikinci yüzyılın sonlarında, eski bir quaestor'un Senato'ya girmesi normalleşti ve Sulla bu randevuyu otomatik olarak yaptı. Augustus bu uygulamaya devam etti, ancak pozisyon giderek daha törensel hale geldi ve bir memur imparator için bir elçiden başka bir anlama gelmedi. Claudius pozisyonun mali sorumluluklarını geçici olarak yerine getirmesine rağmen, İmparator Nero memuru Oyunların bir amirine indirdi - tapınaklar ve muhafızlar da dahil olmak üzere diğer hükümet yetkilileri tarafından tutulan bir pozisyon. İmparatorluğun sonlarına doğru, memurluk resmi olandan daha onurlu ve zengin insanlar tarafından aranan bir konuma geldi. I. Konstantin ve Bizans imparatoru Justinianus döneminde değerleri yeniden artarak hukuk müşaviri oldu.
Bu çeviri, tanımın eski versiyonuna dayanmaktadır. Bize yardımcı olmak ve yeni versiyonu çevirmek isterseniz, bizimle iletişime geçmekten çekinmeyin.
