Afrikalıları köleleştiren beyaz İngiliz yerleşimciler olarak tanımlanan Koloni Amerika'sında kölelik, 1640 'ta Virginia Jamestown Kolonisinde başladı, ancak bu tarihten önce Yerli Amerikalıların köleleştirilmesi ve sınır dışı edilmesiyle zaten politika olarak benimsenmişti. İlk Afrikalılar 1619 'da Virginia'ya gelmelerine rağmen, o dönemde kilise köleliği kurumsallaşmamıştır. İlk Afrikalılar 1619 'da Virginia'ya gelmelerine rağmen, o dönemde kilise köleliği kurumsallaşmamıştır.
Jamestown'dan 1610 'a kadar gelen sömürge raporları, Yerli Amerikalıları köleleştirme uygulamasına dikkat çekiyor ve Kuzeydoğu Amerika eyaletleri Kolonilerinin Pequot Savaşları (1636 -1638) sömürge zaferiyle ve Pequot kabilesinin üyelerinin köleleştirilmesi ve sınır dışı edilmesiyle sona erdi. Kurumsallaşmış kilise köleliği 1660 'lara kadar Virginia'da politika haline gelmemiş olsa da bu nedenle, kavram ve uygulama, ilk olarak İspanyollar ve Portekizliler tarafından İngilizler gelmeden önce Amerika kıtasında iyi bir biçimde yapılandırılmış ve tanıtılmıştı.
Amerika'daki kölelik, baskınlarda, savaşlarda esir alınanları köleleştiren veya çeşitli nedenlerle bir gruptan diğerine takas edilen yerli kabileler tarafından yaygın olarak uygulandı, ancak kendi başına köle ticareti yoktu. Kurumsallaşmış kilise köleliği ancak 1492 'de Kristof Kolomb'un (1451 -1506) gelişinden sonra ortaya çıktı, 1500' de İspanyol ve Portekizliler tarafından geliştirildi ve 1519 'da İspanyol ve Portekiz sömürge ekonomilerinin ayrılmaz bir parçası haline geldi.
İngilizler 1607 -1733 yılları arasında Kuzey Amerika'yı sömürgeleştirdikçe, kölelik kurumsallaştı ve ırk temelli hale geldi. Köle olarak alınan yerli Amerikalılar genellikle Batı Hint Adaları'ndaki çiftlik sahiplerine satılırken, Afrikalı köleler Avrupa, Batı Afrika ve Amerika arasındaki Üçgen Ticareti olarak bilinen yerlerde ithal edildi. İngiliz kolonilerinin her biri köle tutuyordu, ancak kölelerin yaşamları aralarında önemli ölçüde farklılık gösteriyordu.
Pensilvanya gibi bazı koloniler uygulamaya itiraz etse de vatandaşlar hala köle tutuyordu. Kölelik karşıtı hareket, Amerikan Bağımsızlık Savaşı'na (1775 -1783) kadar ve ondan uzaklaşarak bir miktar ivme kazandı, ancak uygulamanın kaldırılması için 19. yüzyıla kadar uyumlu çabalar gösterilmedi. Köleliğe karşı ilk büyük yasal darbe, 1863 yılının ocak ayında çıkarılan ve Konfederasyon Devletlerinde köleleri serbest bırakan Özgürlük Bildirgesiydi, ancak kölelik, 1865 'te Anayasa'da yapılan 13. Değişikliğin onaylanmasına kadar ABD'de kaldırılmadı, ırksal kölelik kurumunun etkileri günümüze kadar Amerikan kültürünü bilgilendirmeye devam edecekti.
Kolumbus & Köle Ticareti
Kolombus "Amerika'yı keşfetmekten" çok, Karayipler'de, Güney ve Orta Amerika'da yaşayan insanları tamamen sömürmenin araçlarını tasarladı. 1492 'deki ilk yolculuğunda, büyük miktarlarda altınla döneceğini uman patronları Kral Ferdinand ve İspanya Kraliçesi Isabella'yı geri getirmek için bir dizi yerliyi kaçırdı. Altın bulamayan Kolomb, kraliyet çiftine yerlileri köle olarak önerdi.
1493 'teki ikinci yolculuğunda, daha fazla yerliyi kaçırdı, ancak Ferdinand ve Isabella buna razı gelmediler, çünkü kendilerine hiçbir suç teklifinde bulunmayan insanları köleleştirmenin ahlakı ve yasallığı konusunda tedirginlerdi. Kolomb'a mesele ilahiyatçıları ve hukuk danışmanları tarafından çözülene kadar durmasını emrettiler, ancak onları görmezden geldi ve 1495 'te Batı Hint Adaları'ndan İspanya'ya 500' den fazla köle yerli gönderdi.
1493 -1496 yılları arasında İspanya için talep ettiği topraklarda encomienda sistemini kurdu ve İspanyol yerleşimcilere yiyecek, barınak ve İspanyollardan korunma karşılığında yerliler tarafından çalışılan geniş araziler verildi. Ferdinand ve Isabella İspanya'da köleliği yasakladı ve serbest bırakılmış ancak yasal hale getirilmiş kölelik ve Yeni Dünya kolonilerindeki encomienda sistemini emretti. Kölelik orada kurulduktan sonra, Kolumbus'un çoktan başlattığı köle ticareti, İspanyol, Hollandalı, Portekizli ve Fransız gemilerinin köleleştirilmiş yerlileri çeşitli noktalara taşımasıyla ve İspanyol sömürgecilerinin kalanları köleleştirmesiyle hızla gelişti.
Batı Hint Adaları, Güney ve Orta Amerika'nın yerli halklarının köleleştirilmesi 16. yüzyıl boyunca devam ederken, kuzeyde Fransızlar ve Hollandalılar yerlilerle ittifaklar kurmaya çalıştılar ve aynı zamanda köleleri ticaret noktaları arasında göndererek güneydeki köle ticaretinden yararlandılar. İngilizler, Virginia Kolonisi'ndeki Amerika kıtalarına kölelik getiren son kişilerdi ve ilk olarak 1610 'da Kızılderilileri ve 1640 ile 1660 arasında Afrikalıları köleleştirdiler.
Jamestown ve Virginia Köle Yasaları
İngilizler 1585 'te Kuzey Amerika'da sömürgeleştirme çabalarına başladıklarında, köle ticareti basitçe başka bir ithalat- ihracat işi olarak kabul edildi ve Jamestown'un ilk sömürgecileri Powhatan Konfederasyonu'nun yerlilerini sömürmek için başka bir kaynak olarak gördü. Kaptan John Smith (1580 -1631), yerlilerden düzenli olarak hırsızlık yapan sömürgecileri ve başka bir sömürgeciden gelen bir raporu yazıyor. 1610, yerlilerin o zamana kadar zaten köle olarak alındığını iddia ediyor.
1619 'da 20 ya da 21 köleleştirilmiş Afrikalıyı taşıyan bir Hollanda gemisi erzak ve erzak aramak için Jamestown'a geldi. Vali Yeardley (1587 -1627) bunları Afrikalılarla takas etti, ancak onlar köle olarak değil sözleşmeli hizmetçi olarak görüyor gibi görünüyorlardı. Hollanda gemisi Jamestown'a kargosuyla bağlı değildi, ancak gemideki eksiklikler nedeniyle limana gitmek zorunda kaldı. Kölelik her halükârda İngiliz kolonilerinde gelişebilirdi ve muhtemelen de gelişecekti, ancak bu olay, İngiliz toprak sahiplerine hizmet eden ilk isteksiz Afrikalıların gelişini işaret ediyor.
Bu ilk Afrikalıların köle değil sözleşmeli hizmetçi olduğu iddiası, İngiliz sömürgecilerinin kendileri tarafından böyle görüldüğüne dair kanıtlarla desteklenmektedir. Afrikalılar gerekli malzemeler için Hollanda gemisinden satın alınmış olsalar da daha sonra Yeardley tarafından köleleştirilmediler, 4 -7 yıl arasında çalıştılar ve daha sonra sözleşmeli kölelik politikasına uygun olarak çiftçilik yapmaları için kendi topraklarını verdiler. Daha sonra Anthony Johnson olarak bilinen bu kişilerden biri, 1640 'tan önceki nüfus sayımında serbest çalışan olarak listelenmiştir ve John Casar adında kendine ait bir köle satın almıştır.
Bu politika, 1640 yılında John Punch adlı siyahi sözleşmeli bir hizmetçinin efendisinden gördüğü muameleye itiraz etmesi ve iki beyaz hizmetçinin refakatinde hizmetten ayrılmasıyla değişti. Üçü yakalanıp efendilerine geri döndüklerinde, iki beyazın hizmet süreleri dört yıl uzatılırken, Punch ömür boyu hizmete mahkûm edildi. Birçok akademisyen, İngiliz kolonilerinde kurumsallaşmış köleliğin başlangıcı olarak Punch olayını gösteriyor. Virginia Kolonisi, 1640 'tan sonra ve özellikle köleliğin tamamen kurumsallaştığı 1660' larda Afrikalıların haklarını kısıtlayan yasalar çıkardı.
Yeni İngiltere ve Orta Koloniler
Jamestown ve Virginia kolonileri güneyde gelişirken, Yeni İngiltere kolonileri kuruldu. Plymouth Kolonisi 1620 'de ve Massachusetts Körfez Kolonisi 1630' da diğer New England Kolonileri ile kuruldu. Amerikan Yerlilerinin köleleştirilmesinin ilk kaydı, Pequot Savaşı'ndan sonra, yenilgiye uğramış yerlilerin çoğunun Batı Hint Adaları'ndaki çiftliklere köle olarak satıldığı zaman ortaya çıkıyor. Massachusetts Körfez Kolonisi, 1641 'de kölelikle ilgili ilk yasaları kabul etti ve haklı köleleştirmeyi, savaşta esir alınan, bir suçtan mahkûm edilen ve ceza olarak köleleştirilenler veya New England'daki sömürgecilere satılan başkaları tarafından zaten köleleştirilen topluma yabancılar için geçerli olarak tanımladı.
Yeni İngiltere Kolonileri ve Orta Kolonileri genellikle kölelikle ilişkilendirilmese de hepsi köleleri daha fazla veya daha az derecede tutmuştu. 1703 yılına gelindiğinde, New York'un köle nüfusu bütünün %42 'sini oluşturdu ve Wall Street'teki East River'da bir köle pazarı işletildi. New York, efendilerine karşı ayaklanan veya onları öldüren kölelere idam cezası veren ilk yasalardan birini de kabul etti. Köleliği kınayan tek İngiliz kolonisi olan Pennsylvania, bunu hala uyguluyordu. 1688 'de Quakers tarafından hazırlanan ve sömürge hükümetine sunulan köleliğe karşı bir dilekçe, 19. yüzyılın ortalarına kadar sunuldu ve sonra unutuldu.
Massachusetts Körfezi, kölelerini beslemek için Batı Hint Adaları'ndaki çiftliklere tuzlanmış balık göndererek ve daha sonra Afrikalıları Yeni İngiltere köle pazarlarında satılmak üzere başka yerlerden köle olarak ithal ederek köle ticaretinden kâr elde etmede öncülük etti. Bu uygulama, bu insanlar zaten başkaları tarafından köleleştirildiği ve sadece Yeni İngiltere tarafından satın alındığı için yasal olarak kabul edildi; bununla birlikte, kolonilerin yarattığı pazarın, diğerlerini Üçgen Ticareti olarak bilinen rota aracılığıyla daha fazla Afrikalıyı köleleştirmeye ve taşımaya teşvik ettiği gerçeğini göz ardı etti.
Üçgen Ticareti ve Orta Geçit
Üçgen Ticareti, Avrupa, Batı Afrika ve Amerika kıtaları arasında konjonktürel bir mal ve insan alışverişiydi ve Transatlantik Köle Ticaretini mümkün kıldı. Sömürgeciler, İngiltere'ye hammaddeler ihraç ettiler ve burada işlendiler ve Batı Afrika ile ticaret yaptılar, daha sonra İngiliz kolonilerine köleler gönderdiler. Afrika'da köle olarak götürülenler, özellikle yarıdan fazlasının hedeflerine ulaşmadan ölmesi beklendiği için, Orta Geçit'e (Afrika'dan Kuzey Amerika'ya yapılan yolculuk) katlanmak zorunda kaldılar. Akademisyen Oscar Reiss detaylandırıyor:
Eğer "ticaret döneminde" 18 milyon insan Afrika'dan ayrıldıysa, belki de 6 milyon insan öldü. Köle ticaretine karşı çıkan Lord Palmerston, içeriden alınan her üç siyahtan birinin Amerika'ya ulaştığına inanıyordu. 1680 ve 1688 yılları arasında Ticaret Kurulu tarafından tutulan tablolara göre, Afrika Şirketi 60, 783 "ürün" sattı ve 46.394- yüzde 23 'lük bir kayıp – teslim etti. İş açısından, bu bir anapara kaybıydı. Bu kölelere Afrika'da ödeme yapıldı ve onları varış yerlerinde satılmak üzere teslim etmemek ciddi bir kayıptı. (34)
Bu kaybı telafi etmek için, kaptanlar gemilerinin ambarlarına mümkün olduğunca çok insan topladılar. Reiss şöyle devam ediyor:
Yerlerini korumak için "kaşık modası" yalanı söylemek zorunda kaldılar. Tam yetişkin bir erkek on sekiz inç genişliğinde altı fit uzunluğunda; kadınlar on beş fit uzunluğunda on altı inç uzunluğunda; erkekler beş fit uzunluğunda on dört inç ve kızlar dört fit uzunluğunda, altı inç uzunluğunda on iki inç uzunluğundaydı. Lord Palmerston, tabuttaki bir cesetten daha az odaları olduğunu söyledi. Kalabalık o kadar yoğundu ki, İngiliz Parlamentosu, 200 tonluk bir gemide üç tonluk kapasite başına köle sayısını en fazla beş köle ile sınırlandıran bir yasa çıkardı. Pek çok popüler olmayan mevzuat gibi, bu da gemi kaptanları tarafından yerine getirilmedi. (34)
Kölelerin hepsi güvertenin altında yarı veya tamamen karanlıkta hapsedilmiş, erkekler, kadınlar ve erkekler ayrılmış ve sadece erkekler kelepçelenmişti. İyi havalarda, köleler güverteye çıkarıldı – kendilerini denize atmalarını önlemek için zincirlendiler – ve bazen bütün gün orada çok az suyla bırakıldılar ve tıpkı ambarda olduğu gibi, kendilerini rahatlatmak için sadece küçük kovalar bırakıldı, bu kovalar hizmet etmeleri gereken amaç için çok küçüktü ve çok azdı.
Orta Geçit, Avrupa'da başlayıp sona eren üç parçalı bir ticaret yolunun ikinci (veya “orta”) noktası olduğu için sözde kaldı. İlk geçiş Avrupa'dan Afrika'ya tekstil, metal, alkol, silah ve diğer değerli eşyaları taşıyordu. Bunlar köleler için takas edildi. Daha sonra Amerika'ya orta geçişi yaptılar ve üçüncü geçişte Avrupa'ya geri gönderilen diğer değerli eşyalar ve emtialar için takas edildiler. Üçgen Ticareti, 16. yüzyılın başları ile 19. yüzyılın ortaları arasında tam olarak faaliyet gösteriyordu ve Kuzey Amerika'ya getirilen kölelerin çoğu Güney Kolonilerine gitti.
Güney Eyaletleri Köle Yasaları
Yeni İngiltere Kolonileri ve Orta Kolonileri köleleri vardı, ancak Güney Kolonileri kadar çok değildi ve kölelerin çalışmaları güneyde kuzeydekinden daha yoğundu. Büyük güney tütün, pirinç ve pamuk tarlaları büyük ölçüde köle işçiliğine dayanırken, tipik olarak bir çiftçi ve ailesi tarafından çalışan kuzeydeki daha küçük çiftlikler, en azından o kadar büyük ölçüde köle işçiliğine ihtiyaç duymuyordu. Yeni İngiltere ve Orta Koloniler 'deki köleler öncelikle limanlarda, yükleme ve boşaltma gemilerinde çalışırken, güneydekiler büyük ölçüde plantasyonların tarlalarında çalıştı. Güney Kolonilerindeki kölelik, Barbados'un İngiliz kolonisi tarafından kurulan modeli takip etti. Taylor şunları ekliyor:
İngiliz yasaları ırksal kölelik sistemini yönetmek için emsal teşkil etmediğinden, Barbadoslular 1661 'de sistemleştirdikleri kendi kölelik kodlarını geliştirmek zorunda kaldılar. Barbadian kodu, İngiliz kolonilerinin başka yerlerinde, özellikle Jamaika (1664) ve Carolina'da (1696) kabul edilenler için model haline geldi ve her ikisi de Barbados'tan gelen sürgün olarak ortaya çıktı. 213
Zorunlu kanun:
- Hiçbir köle, sahibinin yazılı izni olmadan çiftliğinden ayrılamaz.
- Köleler müzik aletleri çalamaz, davul çalamaz, korna çalamaz veya isyana işaret edebilecek yüksek sesler çıkaramazdı.
- Beyazlar, herhangi bir siyahi kişiden sokakta geçiş iznini istemeye ve onları sebepsiz yere silah veya kaçakçılık için aramaya teşvik edildi.
- Siyahilar, diğer siyahilar hakkında bilgi vermeye, kaçışları önlemeye ve kaçakları teslim etmeye teşvik edildi; yeni kıyafetler, daha iyi muamele ile ödüllendirildiler ve "sağ kolunda tüm iyi insanlar tarafından tanınabileceği ve sevilebileceği bir kırmızı haç rozeti" verildi (Taylor, 213).
Batı Hint Adaları'nın köle kanunları, beyazların kölelerinin isyan edeceği ve onları öldüreceği yönündeki derin korkuları nedeniyle kuruldu. 1660 'a gelindiğinde, beyaz olmayan köleler Barbados'ta 27.000 ila 26.000 serbest beyazdan sayıca üstündü ve Virginia, Maryland, Carolina (daha sonra Kuzey ve Güney Carolina) ve Georgia'nın Güney Kolonilerindeki sayılar sonunda benzer yüzdeler gösterdi. Taylor şöyle yorumluyor:
Çiftçiler, Batı Hint köle sistemini benimsemek için farkında olmadan psikolojik, sosyal ve demografik maliyetler ödedi. Ve bu maliyetleri köleleri olmayan fakir beyazlarla özgürce paylaştılar... Batı Hint Adaları'nda olduğu gibi, çiftçiler de Afrikalı çoğunluklarının ölümcül ve yakıcı bir isyanla yükseleceği korkusundan muzdaripti. Güvenlik için umutsuz bir arayış içinde, Carolina ekicileri köleleri korkutmak ve çalıştırmak için Batı Hindistan sıkı gözetim ve sert ceza sistemini benimsedi. Yeni sistem, daha önce sınır çağında çoğu köleye izin verilen güven ve özerklik derecesini iptal ederek, daha önce tolere edilen davranışı kriminalize etti. 239
İsyanı kışkırtmakla suçlanan köleler kazıkta asıldı veya yakıldı, çoğu zaman suçluluklarına dair çok az kanıt vardı. Korku sadece beyaz nüfusun bölgedeki siyahi nüfusu köleleştirdiği ve insanlıktan çıkardığı bilgisi ile değil, Virginia'daki hizmetçi sınıfının iki erken isyanının anısı ile de beslendi. 1663 Gloucester Bölgesi Komplosu, başka bir hizmetçi tarafından ihanete uğradığında başlamadan önce sona erdi, ancak Bacon'un 1676 İsyanı siyah ve beyaz sözleşmeli hizmetçiler ve köleleri birleştirdi ardından Jamestown'ın yanmasıyla sonuçlandı.
Güney Kolonilerinin siyahi nüfusa yönelik baskıcı önlemlerine rağmen, ayaklanmalar patlak verdi. Güney Carolina'daki 1739 Stono İsyanı, On Üç Kolonide başlatılan en büyük köle isyanıdır. 9 Eylül 1739 Pazar günü Stono Nehri'nde toplanan yaklaşık 20 köle, Jemmy adında bir köle tarafından yönetildi, silahlar için bir depoya baskın düzenledi ve daha sonra özgür olacakları Florida'nın İspanyol St. Augustine kentinin güvenliğine doğru yürüdü. Köleler beyaz efendilere saldırıp öldürdüler ve milisler karşı saldırıya geçmeden önce grupları en az 100 'e kadar yükselmişti. Ayaklanmada 25 beyaz kolonici ve milislerle bir hafta süren savaşlarda en az 30 siyah öldürüldü; daha sonra, daha fazla köle asıldı ve ertesi yıl boyunca herhangi bir yasal işleme çok az başvurarak infazlar devam etti.
Sonuç
1775 'te Amerikan Kurtuluş Savaşı patlak verdiğinde, birçok köle,' özgürlük' ve 'adalet' gibi kelimeler ve 'zulme son verme' ile ilgili ifadeler beyaz efendilerden sık sık duyulduğu için onlara özgürlük verileceğini umuyordu. Bazı siyahi köleler, hürriyetleri karşılığında efendilerinin yerine Kıta Ordusu'nda hizmet ettiler, ancak savaş sona erdiğinde, kölelik hala kolonilerde yürürlükteydi.
Yeni İngiltere ve Orta koloniler, artan kölelik karşıtı hareketin baskısı nedeniyle köleliği 1850 'de kaldırdılar, ancak aynı zamanda bunu göze alabildiler, çünkü belirtildiği gibi, kuzey ekonomisi köle işçiliğine güneydekiler kadar bağımlı değildi ve sanayileşme yoluyla daha da az bağımlı hale geldi. Güney Kolonileri, Amerikan İç Savaşı'nın 1865 'teki yenilgisiyle sona ermesinden sonra terk etmek zorunda kalana kadar, kendi deyimleriyle "tuhaf kurum" u sürdürdü.
On Üçüncü Değişiklik, Amerika Birleşik Devletleri'nde köleliği kaldırdı ve köleleri serbest bıraktı, ancak kurumun ortaya çıkardığı sistemik ırkçılık hemen ortadan kalkmadı. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Afrikalı Amerikalılar, şarkıda "özgürlerin ve cesurların vatanı" olarak övülenlerden çok farklı bir Amerika yaşadılar ve ırkçı kölelik hayaleti, herkes için özgürlük kavramına dayanan bir toprak kurduklarını iddia eden insanlar tarafından sömürgelere köle olarak getirilenlerin torunları için eşit olmayan tıbbi bakım, fırsatlar ve adalette kendini gösterdiğinde bunu yapmaya devam ediyorlar.
